माझ्या तिन्ही मुलींच्या बापाला मी कुठून आणू?: वडोदरा पूल दुर्घटनेत पती, एकुलता एक मुलगा आणि 4 वर्षांची मुलगी गमावलेल्या आईचे दुःख

आता आम्हाला कोण मदत करेल? माझ्या तीन मुलींसाठी मी वडील कुठून शोधणार? मला कुठे सापडेल? माझ्या चार मुलींमध्ये मला एकच मुलगा होता. तोही आता नाही. हे शब्द आहेत मंजुसर गावात राहणाऱ्या सोनलबेनचे. बुधवारी सकाळी सोनलबेन तिच्या पती आणि मुलासोबत इको कारने मंदिरात जात होती.

दरम्यान, पूल कोसळल्याने गाडी नदीत कोसळली. सोनलबेन या अपघातातून वाचल्या, परंतु त्यांचे पती रमेशभाई, त्यांचा एकुलता एक २ वर्षांचा मुलगा आणि ४ वर्षांची मुलगी मृत्युमुखी पडली. सोनलबेन यांना तीन मुली आणि एक सासू आहे. रमेशभाईंच्या मृत्यूमुळे कुटुंबासमोर जगण्याचा प्रश्न निर्माण झाला आहे.

त्यांच्या मुलाची इच्छा पूर्ण करण्यासाठी कुटुंब बागडाणा धामला जात होते

मृत रमेशभाईंच्या तीन मुली, प्रियांशी, स्मिता आणि नेहा.

या अपघातात रमेशभाईंचे मेहुणे आणि त्यांच्या कुटुंबातील दोन जावई देखील मृत्युमुखी पडले. रमेशभाई आणि सोनलबेन यांना चार मुली आहेत आणि या चार मुलींमध्ये त्यांना एक २ वर्षांचा मुलगा आहे. कुटुंबाने बागदाणा धाम येथे मुलासाठी प्रार्थना केली होती.

म्हणूनच रमेशभाई, त्यांची पत्नी सोनलबेन, चार वर्षांची मुलगी, दोन वर्षांचा मुलगा आणि काही नातेवाईक बागडाणा धामला जात होते. पण बागडाणा पोहोचण्यापूर्वीच ते अपघाताचे बळी ठरले. रमेशभाईंच्या तीन मोठ्या मुली आणि त्यांची आई घरी होत्या, ज्यामुळे त्यांचे प्राण वाचले.

जेव्हा दिव्य मराठीची टीम मंजुसर गावात पोहोचली, तेव्हा त्यांना दिसले की रमेशभाईंची आई रडून बेशुद्ध पडली होती. रमेशभाईंच्या पत्नीचीही रडून प्रकृती बिकट होती. दोन दिवसांपासून घरात चूल पेटलेली नाही. कुटुंबासह संपूर्ण गाव शोकाकुल आहे.

रमेशभाईंच्या तीन मुलींनी त्यांचे वडील गमावले आहेत. कुटुंबावर मोठे संकट कोसळले आहे. त्यांच्या तीन मुलींपैकी ८ वर्षांची प्रियांशी दुसऱ्या इयत्तेत, १० वर्षांची स्मिता पाचव्या इयत्तेत आणि १२ वर्षांची नेहा सातव्या इयत्तेत शिकते.

मी २ तास पाण्यात उभा राहून मदत मागत होतो, पण कोणीही आले नाही. पूल दुर्घटनेत पती, मुलगा आणि मुलगी गमावलेल्या सोनलबेन पढियार यांनी दिव्य मराठीला सांगितले की, एक ट्रक जात होता, तो ट्रक नदीत पडला आणि आमची गाडीही त्याच्या मागे नदीत पडली. हा अपघात सकाळी ७ वाजता झाला. मी नदीत असलेल्या सर्वांकडून मदत मागत होते, मला २ तास मदत मिळाली नाही. माझा दोन वर्षांचा मुलगा, चार वर्षांची मुलगी आणि आमचे नातेवाईक तिथे होते. ते सर्व पाण्यात बुडाले.

आता आम्हाला कोण मदत करेल? माझ्या तीन मुलींसाठी मी वडील कुठून आणणार? माझ्या चार मुलींना एक मुलगा होता. आम्ही बागडाणा धामला जात होतो. माझे पती रमेशभाई दरवर्षी पौर्णिमेला तिथे जात असत. यावेळी ते आम्हालाही सोबत घेऊन गेले.

दिव्य मराीचे रिपोर्टर रोहित चावडा यांच्याशी बोलताना मृत रमेशभाई यांचे काका बुधाभाई पढियार.

संपूर्ण कुटुंबाची जबाबदारी रमेशभाईंच्या खांद्यावर होती. दिव्य मराठीशी बोलताना मृत रमेशभाईंचे काका बुधाभाई पढियारही रडले. त्यांनी सांगितले की अपघातानंतर सुमारे दोन तासांनी आम्हाला माहिती मिळाली, म्हणून आम्ही तिथे पोहोचलो. जेव्हा मी पुलावर पोहोचलो तेव्हा मला इको कार पाण्यात बुडालेली दिसली. ती पाहून मला धक्काच बसला. कारण, माझ्या कुटुंबातील सदस्य या कारमध्ये होते.

इको कारमधील सर्व लोक मरण पावले होते. माझी वहिनीही बेशुद्ध पडली होती. रमेशभाईंवर संपूर्ण कुटुंबाची जबाबदारी होती. माझ्या मोठ्या भावाला दोनदा हृदयविकाराचा झटका आला आहे, तो म्हाताराही झाला आहे, तो कोणतेही काम करू शकत नाही. तो एका जुन्या गवताच्या झोपडीत राहतो.

सरकारच्या चुकीमुळे पूल कोसळला, तरीही गरिबांना मदत नाही? मृत रमेशभाईंचे चुलत भाऊ भाईलाल पढियार म्हणाले- या अपघातात माझ्या भावाच्या रमेशभाईच्या कुटुंबातील ३ सदस्यांचा मृत्यू झाला आहे. आता फक्त त्यांची पत्नी आणि या तीन मुली उरल्या आहेत. या तीन मुली आता असहाय्य आहेत, त्यांचे भविष्य अंधकारमय झाले आहे. सरकारने या मुलींचा विचार करावा आणि त्यांच्या शिक्षणात मदत करावी.

सरकार श्रीमंतांना एक कोटी रुपये देते, पण या असहाय्य मुली आहेत, सरकार मदत देण्यात भेदभाव करत आहे. सरकारच्या चुकीमुळे पूल तुटला, तरीही सरकार गरिबांना पुरेशी मदत करत नाही. विमानात मृत्युमुखी पडलेल्यांच्या कुटुंबियांना एक कोटी मिळत असतील, तर मुली दोन-चार लाखात आयुष्यभर कसे जगतील?

आता मुजपुरा येथील रिपोर्ट वाचा…

दरियापूरपासून सुरुवात करून, दिव्य मराठीची टीम महिसागर नदीवरील गंभीरा पुलापासून फक्त अडीच किलोमीटर अंतरावर असलेल्या मुजपूर गावात पोहोचली, जिथे ग्रामस्थ प्रशासनावर प्रचंड संतापले. मुजपूर आणि त्याच्या आसपासच्या भागातील सुमारे ५००० मुले महिसागर नदीच्या पलीकडे असलेल्या भद्राण बामणगम आणि बोरसड येथे शिक्षणासाठी जातात. आता, पूल कोसळल्यामुळे, या मुलांचा अभ्यासही वंचित राहणार आहे. याशिवाय, ते पलीकडे राहणाऱ्या त्यांच्या नातेवाईकांना भेटू शकणार नाहीत आणि नोकरीसाठी जाणाऱ्या तरुणांना ५० किलोमीटरचा लांब प्रवास करावा लागेल.

ही मानवनिर्मित आपत्ती आहे. मुजपूर गावातील स्थानिक आणि जिल्हा पंचायत सदस्य हर्षद सिंग परमार यांनी ४ ऑगस्ट २०२२ रोजी बांधकाम आणि बांधकाम विभागाच्या अभियंत्यांना पत्र लिहून पुलाची तपासणी आणि चाचणी अहवाल देण्याची मागणी केली होती आणि धरणे आंदोलन करण्याची धमकीही दिली होती. त्यानंतर त्यांनी ३० ऑक्टोबर २०२२ रोजी निवेदनही सादर केले, परंतु अधिकाऱ्यांनी हे प्रकरण गांभीर्याने घेतले नाही, ज्यामुळे मोठी आपत्ती निर्माण झाली.

त्यावेळी पुलावरून खूप कंपन होत होते आणि लोक या पूल ओलांडण्यास घाबरत होते, लोकांना मोठा अपघात होण्याची भीती देखील होती. त्यावेळी मी राज्य सरकारच्या संबंधित अधिकाऱ्यांना लेखी आणि तोंडी कळवले होते. त्यानंतर रस्ते आणि पंचायत विभागाचे अधिकारी स्वतः त्या ठिकाणी भेट देण्यासाठी आले होते. त्यावेळी अधिकाऱ्याने असेही सांगितले की या पुलावर खूप कंपन आहे.

अधिकाऱ्यांच्या निष्काळजीपणामुळे निष्पापांना आपले प्राण गमवावे लागले. याची संपूर्ण जबाबदारी रस्ते आणि पंचायत विभागाचे अधिकारी आणि जिल्हाधिकाऱ्यांची आहे, परंतु या लोकांनी नेत्यांच्या निवेदनाचा विचार केला नाही आणि कोणतीही कारवाई केली नाही आणि त्यामुळेच एवढी मोठी दुर्घटना घडली. मी अधिकाऱ्यांना सांगू इच्छितो की ही तुमची जबाबदारी होती आणि तुम्ही तुमच्या जबाबदारीपासून पळून गेलात आणि तुमच्यामुळे निष्पाप लोकांना आपले प्राण गमवावे लागले.

तो म्हणतो- माझा असा विश्वास आहे की हा पूल आज तुटला नाही, तर हा पूल २०२२ मध्येच तुटला. या लोकांनी कोणतीही कारवाई केली नाही. ही मानवनिर्मित आपत्ती आहे, अधिकाऱ्यांना हे माहित असूनही त्यांनी कोणतीही कारवाई केली नाही. कोणत्याही विशेष पथकाला बोलावण्यात आले नाही आणि त्याची चौकशीही करण्यात आली नाही, ज्यासाठी सरकारने जबाबदार अधिकाऱ्यांविरुद्ध मनुष्यवधाचा गुन्हा दाखल करावा.

तो पुढे म्हणाला- माझे सर्व नातेवाईक दुसऱ्या बाजूला राहतात. पूल बांधल्यापासून त्याची दुरुस्ती झालेली नाही किंवा रस्त्यात कोणतीही सुधारणा झालेली नाही. या अपघातात मुजपूरमधील आमच्या दरियापुरा गावातील तीन जणांचा मृत्यू झाला आहे. बचाव पथक त्यांच्यापर्यंत वेळेवर पोहोचले नाही. स्थानिक लोकांनी मिळून बचाव कार्य केले. जर बचाव पथक थोडे लवकर पोहोचले असते, तर आणखी काही जीव वाचू शकले असते.

मुजपूर गावातील पंचायत सदस्य हर्षद सिंग परमार यांनी २०२२ मध्ये पुलाच्या तपासणीबाबत विभागाला पत्र लिहिले होते.

पूर्वी आपण बोटीने जायचो, आता पुन्हा बोटीने जावे लागेल. मुजपूर गावातील रहिवासी रमेशभाई पढियार म्हणाले की, काल झालेल्या अपघातात आमच्या गावातील तरुणांनी बचाव कार्यात भाग घेतला. अधिकारी तासाभराने पोहोचले. तोपर्यंत सर्वांचा मृत्यू झाला होता. आम्ही वर्षानुवर्षे हा पूल नवीन बनवण्याची मागणी करत होतो, परंतु पूल नवीन बनवला गेला नाही आणि लोकांचे प्राण गेले. याशिवाय, तेथून बामणगम आणि भद्राणला जाणाऱ्या मुलांनाही अभ्यासात अडचणी येतील.

मुजपूर गावातील रहिवासी भिखाभाई म्हणाले- ४१ वर्षांपूर्वी लोकांनी पूल बांधण्याचा प्रस्ताव मांडला होता. कारण जर आपल्याला आणंद शहराकडे जायचे असेल तर आपल्याला डोंगीतून जावे लागायचे. म्हणूनच हा पूल बांधण्यात आला. मी पूल बांधण्यातही काम केले. ४१ वर्षांपूर्वी आपण डोंगीतून जायचो आणि आता पुन्हा एकदा अशी वेळ आली आहे की आपल्याला पुन्हा डोंगीतून जावे लागेल.