मिस्टर इंडियामध्ये बाल कलाकाराची भूमिका: आर्थिक परिस्थिती बिकट होती, सेटवर जाण्यासाठी पैसे नव्हते; अहमद खान आज सर्वात मोठ्या दिग्दर्शकांपैकी एक

अशी व्यक्ती जी अभिनयही करू शकते. ती लोकांना त्याच्या तालावर नाचायलाही लावू शकते. याशिवाय, इंडस्ट्रीसाठी काही उत्तम चित्रपटही बनवू शकते.

आपण नृत्यदिग्दर्शक-दिग्दर्शक अहमद खान बद्दल बोलत आहोत. शेखर कपूर यांच्या ‘मिस्टर इंडिया’ या प्रतिष्ठित चित्रपटात त्यांनी बाल कलाकाराची भूमिका साकारली होती.

आयुष्याच्या सुरुवातीच्या काळात सर्व काही ठीक होते. तिथे सर्व सुविधा होत्या. तथापि, एक वेळ अशी आली जेव्हा सर्व काही कोसळले. एकेकाळी गाडीने प्रवास करणारे अहमद, पण त्यांच्याकडे सेटवर जाण्यासाठीही पैसे नव्हते.

त्यांनी प्रसिद्ध कोरिओग्राफर सरोज खान यांच्याकडून नृत्याचे प्रशिक्षण घेण्यास सुरुवात केली. लहान वयातच एक उत्तम कोरिओग्राफर बनले. एक वेळ अशी आली जेव्हा कोरिओग्राफीचा कंटाळा आला. मग ते दिग्दर्शनात आले. लकीर, हिरोपंती आणि बागीसारखे चित्रपट बनवले. या वर्षी ते 34 कलाकारांसह ‘वेलकम टू द जंगल’ हा चित्रपटदेखील घेऊन येत आहेत.

आज सक्सेस स्टोरीमध्ये, अहमद खान यांची कहाणी…

ऑडिशनशिवाय मिस्टर इंडियासाठी निवड झाली

मी लहानपणापासूनच नाचायला सुरुवात केली. मी 11 वर्षांचा होतो आणि पुण्यात एका कार्यक्रमात सादरीकरण करत होतो. मिस्टर इंडिया चित्रपटाची टीम तिथे आली होती. त्यांनी मला तिथे पाहिले आणि चित्रपटात बाल कलाकाराची भूमिका करण्यासाठी माझी निवड केली. त्यांनी माझा डान्स पाहून मला कोणत्याही ऑडिशनशिवाय कास्ट केले. मग मी चित्रपटाचे दिग्दर्शक शेखर कपूरजींना भेटलो. त्या वेळी, फक्त दुरून सेलिब्रिटी पाहणे ही एक मोठी गोष्ट होती.

वडिलांमुळे सेलिब्रिटी घरी येत असत

जेव्हा मी पहिल्यांदाच फिल्म सिटीमध्ये शूटिंगसाठी गेलो होतो, तेव्हा तिथे अनिल कपूर आणि श्रीदेवीसारखे स्टार पाहून मी थक्क झालो. मी चित्रपटातील कलाकारांशी परिचित नव्हतो असे नव्हते. माझे वडील जॉकी होते. महालक्ष्मी रेसकोर्स जवळच होता. घोडेस्वारी पाहण्यासाठी अनेक सेलिब्रिटी तिथे येत असत. तिथून परतताना ते माझ्या घरीही यायचे. माझ्या इमारतीतील लोकांनाही प्रश्न पडायचा की हे कोण लोक आहेत, ज्यांच्या घरी इतके सेलिब्रिटी येतात.

नृत्य आणि खेळांना गांभीर्याने घेतले जात नव्हते

जेव्हा मी नाचायला सुरुवात केली तेव्हा या सर्व गोष्टी फारशा गांभीर्याने घेतल्या जात नव्हत्या. नाचणे किंवा खेळ खेळणे वाईट मानले जात असे. पालकांनाही या सगळ्याची फारशी जाणीव नव्हती. त्या वेळी काहीतरी पाहण्यासाठी आणि शिकण्यासाठी YouTube चॅनेल नव्हते. माझ्याकडे जे काही नृत्य कौशल्य होते, ते मी स्वतः विकसित केले. काही इतर गोष्टी जन्मापासूनच अस्तित्वात असतात.

आईची सरोज खान यांच्याशी मैत्री होती, तिने त्यांच्याकडे पाठवले

मी नृत्यात काहीतरी वेगळे करू शकतो हे माझ्या आईला सर्वात आधी जाणवले. माझी आई प्रसिद्ध कोरिओग्राफर सरोज खान यांची मैत्रीण होती. ती माझ्यासाठी त्यांच्याशी बोलली. याआधी सरोज खानजींनी माझा एक कार्यक्रम पाहिला होता. मी एका वेळी ११ वेळा बॅक स्पिन (नृत्याचा एक प्रकार) करू शकतो. सरोजजींनी मला त्यांच्याकडे बोलावले, पण त्यांना माझ्यावर विश्वास नव्हता. त्यांना वाटले की मी त्यांच्यासोबत काही दिवस काम करेन आणि नंतर परत जाईन.

वयाच्या १६व्या वर्षी सरोज खानचा सहाय्यक बनलो

सरोजजी तेव्हा अमिताभ बच्चन यांच्या ‘अकेला’ या चित्रपटाचे नृत्यदिग्दर्शक होत्या. या चित्रपटासाठी त्यांनी ५-६ सहाय्यकांना कामावर ठेवले. मलाही सहाय्यक म्हणून घेण्यात आले. त्यावेळी मी फक्त १६ वर्षांचा होता. वयाच्या १६ व्या वर्षी सरोज खान यांचे सहाय्यक होणे ही स्वतःच एक मोठी गोष्ट होती. त्या काळात कलाकारांना नृत्य शिकवणे सोपे नव्हते. मी आधुनिक नृत्याच्या चाली शिकवतो, त्यामुळे मला आणखी अडचणी आल्या. मग शाहरुख, आमिर, सलमान आणि अक्षय यांचा काळ आला. ते सर्व चांगले नर्तक होते, मला त्यांना शिकवायला मजा येऊ लागली.

जेव्हा पालकांचा घटस्फोट झाला, तेव्हा आर्थिक परिस्थिती बिकट झाली

माझ्या आयुष्यात सगळं व्यवस्थित चाललं होतं. मी पैसे कमवत नसलो तरी माझ्या वडिलांमुळे मला कोणत्याही गोष्टीची कमतरता भासली नाही. अचानक आमच्या आयुष्यात भूकंप झाला. पालकांचा घटस्फोट झाला. मी माझ्या आईसोबत राहू लागलो. आई स्वतंत्र राहिली. तिने वडिलांची मदत घेण्यास नकार दिला. तिने स्वतःहून मला वाढवायला सुरुवात केली.

घरी जाण्यासाठी मला ट्रकच्या मागे लटकावे लागले

आता परिस्थिती अशी आली की माझ्याकडे स्टुडिओमधून घरी जाण्यासाठीही पैसे नव्हते. लोकांकडून लिफ्ट मागून घरी जायचो. कधीकधी ट्रकच्या मागे लटकत असे. मी एका श्रीमंत बापाचा गरीब मुलगा झालो. मी नोकर आणि गाड्या सोडून थेट सार्वजनिक वाहतुकीकडे वळलो. माझ्या वडिलांमुळे मला रिक्षा किंवा लोकल ट्रेनमधून प्रवास कसा असतो हे माहिती नव्हते.

वयाच्या २०व्या वर्षी फिल्मफेअर पुरस्कार मिळाला

तो काळ होता १९९५चा. मला आमिर खान अभिनीत आणि राम गोपाल वर्मा दिग्दर्शित ‘रंगीला’ या चित्रपटाचे नृत्यदिग्दर्शन करण्याची संधी मिळाली. त्यावेळी मी २० वर्षांचा होतो. मी चित्रपटातील मुख्य अभिनेत्री उर्मिला मातोंडकरला नृत्य शिकवले. चित्रपटातील सर्व गाणी खूप हिट झाली. मला सर्वोत्कृष्ट नृत्यदिग्दर्शनासाठी फिल्मफेअर नामांकन मिळाले. त्या वेळी, नामांकन मिळणे ही एक मोठी गोष्ट होती.

पुरस्कारांच्या दिवशी सकाळी मी फुटबॉल खेळत खूप मजा करत होतो. मला पुरस्कार मिळेल अशी अपेक्षा नव्हती. संध्याकाळी, मरून ब्लेझर आणि डेनिम जीन्स घालून शोमध्ये आला. जेव्हा माझे नाव स्टेजवरून जाहीर झाले तेव्हा मी शून्य झालो. मला विश्वासच बसत नव्हता की मी फिल्मफेअर पुरस्कार जिंकला आहे. मला प्रभुदेवाकडून पुरस्कार मिळाला, तोही विचारत होता की हा २० वर्षांचा मुलगा कोण आहे? सर्वात कमी वयात हा पुरस्कार मिळवणारा मी पहिला मुलगा होतो.

रंगीला नंतर अहमद यांना १५ चित्रपटांच्या ऑफर आल्या. इंडस्ट्रीतील लोक त्यांच्याकडे लक्ष देऊ लागले.

लग्नानंतर त्याने कोरिओग्राफी सोडून दिग्दर्शनाचा व्यवसाय स्वीकारला

माझे लग्न २२ व्या वर्षी झाले. २७ व्या वर्षी मला मूल झाले. जबाबदाऱ्या वाढल्या होत्या. मी विचार करू लागलो, मी स्वतःला फक्त कोरिओग्राफीपुरते का मर्यादित ठेवत आहे? मग माझ्या पत्नीने मला दिग्दर्शन स्वीकारण्याचा सल्ला दिला. मी त्यावेळी ठरवले होते की मी नृत्य चित्रपट बनवणार नाही. तुम्ही पहा, दिग्दर्शक बनलेले सर्व नृत्यदिग्दर्शक नक्कीच नृत्य किंवा संगीतमय चित्रपट केले आहेत. मी ठरवले होते की मी अ‍ॅक्शन चित्रपट बनवेन.

त्यांनी त्यांचा पहिला चित्रपट ‘लकीर’ (२००४) बनवला. चित्रपट बनवण्यापूर्वी मी सनी देओलशी बोललो. त्याने लगेचच चित्रपट करायला होकार दिला. यानंतर सुनील शेट्टीला कास्ट करण्यात आले. त्यांनी जॉन अब्राहमला चित्रपटात कास्ट करावे असे सुचवले. मग मी जॉन आणि सोहेल खानला चित्रपटात घेतले. सोहेल माझाही मित्र होता. या चित्रपटाच्या संगीतावर दिग्गज ए.आर. रहमान यांनी काम केले. अशाप्रकारे, सर्वांच्या सहकार्याने पहिला चित्रपट तयार झाला. तो यशस्वी झाला नाही, तरी मी माझे संपूर्ण लक्ष दिग्दर्शनावर केंद्रित केले, जे आजही सुरू आहे.

‘वेलकम टू द जंगल’ मध्ये ३४ कलाकारांचा समावेश

हा माझ्या कारकिर्दीतील सर्वात मोठा चित्रपट आहे. मला बाजूला ठेवा, तुम्ही याला हिंदी चित्रपटसृष्टीतील सर्वात मोठा चित्रपट म्हणू शकता. या चित्रपटात ३४ कलाकारांची भूमिका करण्यात आली आहे. निर्माते फिरोज नाडियाडवाला मला म्हणाले, अहमद, तू या चित्रपटात फक्त अशाच कलाकारांना कास्ट करावे ज्यांना लोक नावाने ओळखतात. असा एकही अभिनेता नसावा ज्याच्याबद्दल लोकांना सांगण्याची गरज असेल.

चित्रपटाच्या कास्टिंगदरम्यान सर्वात खास गोष्ट म्हणजे कोणत्याही अभिनेत्याने असे म्हटले नाही की ते चित्रपटात काम करणार नाही, कारण इतर अनेक कलाकार आधीच त्यात काम करत होते. स्क्रीन टाइमबाबत कोणालाही असुरक्षितता नव्हती. या चित्रपटात अक्षय कुमार, सुनील शेट्टी, जॅकी श्रॉफ, रवीना टंडन, संजय दत्त, सनी देओल आणि मिथुन चक्रवर्ती असे अनेक स्टार दिसणार आहेत.