रामभद्राचार्य म्हणाले- अभ्यास न करता प्रत्येकजण वेदव्यास-वाल्मिकी बनू इच्छितो: मोदी पुन्हा एकदा पंतप्रधान होतील, चीनने बळकावलेली जमीन परत मिळवतील

संत आणि ऋषींसोबत, जगद्गुरू रामभद्राचार्य यांनीही राम मंदिराच्या प्राणप्रतिष्ठेत भाग घेतला.

प्रश्न: सरकार म्हणत आहे की कलियुगात भगवान कल्की संभलमध्ये जन्म घेतील? हे खरे आहे का?

उत्तर: हो, देवाचा अवतार संभलमध्ये होईल. सध्या संभलची स्थिती खूपच दयनीय आहे. हिंदू स्थलांतरित होत आहेत. सरकारने प्रथम स्थलांतर थांबवावे. सर्व हिंदूंनी जागे व्हावे. मला वाटते की हे हिंदूंचे शतक आहे. यावेळी ते खूप चांगले असेल. समस्या अशी आहे की आपल्यामध्ये काही लोक चुकीच्या गोष्टींचा प्रचार करतात. कारण ते शिक्षित नाहीत…

प्रश्न: भगवान कल्की कधी अवतार घेणार आहेत?

उत्तर: कलियुग अजूनही खूप लांब आहे. फक्त ५ हजार २५२ वर्षे झाली आहेत. कलियुग ४ लाख ३२ हजार वर्षांचा आहे. अजूनही खूप उशीर आहे.

प्रश्न: तुम्ही खूप अभ्यास केला, पुरस्कार जिंकले, तुम्ही हे अनेक वेळा सांगितले. बरेच लोक याला विद्वान असल्याचा अहंकार म्हणत आहेत.

उत्तर: मला सांगा की तो माझा स्वभाव नाही किंवा माझा अहंकार नाही… मला स्वतःला पुरस्कार मिळाला नाही आणि मला तो कधीच मिळणार नाही. म्हणून जेव्हा मला तो मिळाला तेव्हा मी कोणताही अहंकार दाखवला नाही, तो फक्त माझा स्वभाव होता.

जसे गोस्वामीजी म्हणतात – नाना पुराण निगमम् सम्मत याद….तर हा अहंकार आहे.

स्वतःचा स्वभाव व्यक्त करणे म्हणजे अहंकार नाही. मी माझ्या आयुष्यात कधीही अहंकारी नव्हतो.

काही जण म्हणतात- मी टीका करतो. त्यांना टीका करण्याचा अर्थही माहित नाही. प्रथम मी टीका करण्याचा अर्थ स्पष्ट करतो. वाचप पत्रे पुस्तकात लिहिले आहे- दोष नसताना जो दोष बोलला जातो तो टीका आहे. जर दोष नसेल पण दोष दिसत असेल तर त्याला टीका म्हटले जाईल. रामचरित मानसच्या युद्ध अध्यायाप्रमाणे, अंगद-रावण संवाद होत आहे. म्हणून रावण रामजींची टीका करतो. त्याने कोणती टीका केली? तो म्हणाला, रामजी गुण आणि सन्मानापासून वंचित आहेत हे जाणून वडिलांनी त्यांना वनवासात पाठवले, परंतु तसे नव्हते, तर रामजींना कैकेयीच्या सांगण्यावरून वनवासात पाठवण्यात आले.

म्हणून मी कधीही कोणत्याही संताची निंदा केलेली नाही. हो, जेव्हा कोणी काही चुकीचे करते तेव्हा मी त्याचा निषेध करतो, पण ती निंदा नाही.

प्रश्न: कोणता संत योग्य आहे आणि कोणाची कथा ऐकावी हे सामान्य माणसाला कसे कळेल?

उत्तर: हे असे आहे की जे शास्त्रांनुसार कथा सांगतात, जे श्री रामकृष्णाची प्रतिष्ठा आणि भारतीय संस्कृतीची प्रतिष्ठा राखतात त्यांचे ऐकले पाहिजे. जे रामजींच्या कथा सांगतात आणि मौला अली-मौला अली कीर्तन करतात त्यांचे कधीही ऐकू नये. जर तुम्हाला कथा ऐकायच्या असतील तर वाल्मिकी, शुक्राचार्य यांच्या कथा ऐका, पण कलानेमीच्या कथा ऐकू नयेत. कलानेमी कथा सांगत असताना हनुमानजींनी त्यांना थांबवले.

प्रश्न: तुम्ही हनुमान चालीसामध्ये काही दुरुस्त्या सुचवल्या होत्या? पण त्या केल्या गेल्या नाहीत असे दिसून आले आहे का?

उत्तर: दुरुस्त्या केल्या आहेत. हीच समस्या आहे, लोकांना अभ्यास करायचा नाही. ज्याप्रमाणे लोकांना काम न करता करोडपती व्हायचे असते, त्याचप्रमाणे अशिक्षित लोकांना वाल्मिकी आणि वेदव्यास व्हायचे असते.

मी हनुमान चालीसामध्ये कोणतीही दुरुस्ती केलेली नाही, जुन्या प्रतींमध्ये सहा गोष्टी सांगितल्या आहेत, ज्या त्यांनी छापल्या नाहीत. त्या अजूनही हनुमानगढी आणि संकटमोचनमध्ये छापल्या जातात. जसे आजकाल म्हटले जाते – शंकर सुवन केसरी नंदन.. म्हणून हनुमानजी शंकरजींचे पुत्र नाहीत. उलट शंकरजी स्वतः हनुमानजी बनले. जुन्या प्रतींमध्ये हेच छापले आहे – शंकर स्वयं केसरी नंदन.

त्याचप्रमाणे, २७ व्या ओळीत, आज असे म्हटले जात आहे – राम सर्वांपेक्षा श्रेष्ठ तपस्वी राजा… जर तो तपस्वी असेल तर तो राजा होईल का? जुन्या प्रतीत असे लिहिले आहे – राम राय सर्वांपेक्षा श्रेष्ठ राजा आहे… ३२ व्या श्लोकात, आज असे म्हटले जात आहे – सदा रहो रघुपति के दास, याचा काही अर्थ नाही. जुना मजकूर आहे – आदरपूर्वक, सादर हौ रघुपति के दासा

त्याचप्रमाणे, ३८ व्या ओळीत लिहिले आहे की ते तसे नाही, असे लिहिले आहे की यह सत बार पाठ कर जोई…

म्हणून मी कोणतीही दुरुस्ती केलेली नाही. मी जुन्या प्रतींवर आधारित मजकूर ठेवला आहे. उदाहरणार्थ- कांधे मूंज जनेऊ साजे.

पवित्र धागा सजवला जाणार नाही, कांकांधे मुंझ जनेऊ छांजे… छांजे म्हणजे सुंदर दिसणे.

प्रश्न: देशात हिंदू आणि मुस्लिमांमधील राजकीय कटुता वाढत असल्याचे दिसून येत आहे. तुम्ही याला कसे पाहता?

उत्तर: हिंदू आणि मुस्लिमांमध्ये कोणताही वैर राहणार नाही. ते (मुस्लिम) वैर निर्माण करतात. हिंदूंची जमीन कोणी घेतली? हिंदूंना कोणी मारले? इतिहास साक्षी आहे की जेव्हा रामजन्मभूमीचा मुद्दा समोर आला आणि मीर बांकीने रामजन्मभूमी पाडून मशीद बांधली, तेव्हा त्यात १ लाख ७५ हजार हिंदू मारले गेले. जेव्हा आपल्या जीवनात मूल्ये येतील तेव्हा हे वैर नाहीसे होईल.

प्रश्न: अमेरिकेपासून दूर गेल्यानंतर, भारत चीनच्या जवळ येत आहे का? हे भारतासाठी चांगले आहे का?

उत्तर: हे चांगले आहे. अमेरिका चूक करत आहे. अमेरिकेने भारतावर कर वाढवले ​​आहेत. आपण त्यांचा दुष्टपणा कधीपर्यंत सहन करणार? आणि चीनशी संबंध निर्माण करणे आवश्यक आहे, कारण चीनने आपली ८०० चौरस मैल जमीन बळकावली आहे. आता हळूहळू मोदींना पटवून देऊन ती जमीन परत मिळवायची आहे.

रामभद्राचार्य यांनी घेतली उत्तर प्रदेशचे मुख्यमंत्री योगी आदित्यनाथ यांची भेट. मुख्यमंत्री जेव्हा जेव्हा चित्रकूटला जातात तेव्हा ते तुळशीपीठाला नक्कीच भेट देतात.

प्रश्न: सरकार म्हणते – हम दो, हमारे दो, मोहन भागवत म्हणतात – ३ मुले असावीत. तुम्ही काय म्हणाल?

उत्तर: हो, एक नसावा. किमान २ किंवा ३ तरी असले पाहिजेत. आणि हिंदूंना घरी परत आणल्यावर हिंदूंची संख्या वाढेल. आपल्यापासून वेगळे झालेल्या हिंदूंना परत आणले पाहिजे. सत्य हे आहे की पूर्वीची श्रद्धा सोडून उच्च किंवा नीच हिंदू असू नये. जो राम-कृष्णावर विश्वास ठेवतो तोच सर्वोत्तम आहे. जर ब्राह्मण कुटुंबात जन्मलेला माणूस राम-कृष्णावर विश्वास ठेवत नसेल आणि मांस आणि मासे खात असेल तर तो सर्वोत्तम नाही.

लोक अभ्यास करत नाहीत, म्हणूनच शूद्रांना वाईट मानले जाते. शूद्र या शब्दाचा अर्थ शू म्हणजे देव, ओ म्हणजे दृढनिश्चय, द्र म्हणजे द्रवित असा आहे. ज्याच्यावर देव निश्चितपणे द्रवित होतो त्याला शूद्र म्हणतात.

प्रश्न: देशात मोदींनंतर कोण?

उत्तर: सर्वप्रथम मोदींनी पुन्हा एकदा यावे. मग देव असा कोणीतरी निर्माण करेल जो देशावर प्रेम करतो. मोदींनी चांगले काम केले आहे आणि चांगले काम करत राहतील. पहा भारत हा शूरांचा देश आहे…. असा कोणीतरी असेल.

पंतप्रधान नरेंद्र मोदी २७ ऑक्टोबर २०२३ रोजी चित्रकूट या धार्मिक शहराच्या दौऱ्यावर होते. यादरम्यान त्यांनी तुलसी पीठाचे पीठाधीश्वर जगद्गुरु स्वामी रामभद्राचार्य यांचे आशीर्वाद घेतले.

प्रश्न: समाजात निष्पाप मुलींवर बलात्कार होत आहेत, बायका नवऱ्यांना मारत आहेत आणि नवरे बायकांना मारत आहेत. हा कलियुगाचा परिणाम आहे का?

उत्तर: हे पूर्वीही घडत असे. तेव्हा माध्यमे सक्रिय नव्हती, आता माध्यमे सक्रिय झाली आहेत. यावर एकच उपाय आहे. जोपर्यंत आपल्या मनात संस्कार (संस्कृती) येत नाही, तोपर्यंत सात्विक भावना (शुद्ध भावना) येणार नाही. आणि संस्कृती तेव्हाच येईल जेव्हा प्रत्येकजण संस्कृतचे विद्वान होईल.

भारताला दोन प्रतिष्ठा आहेत – संस्कृत आणि संस्कृती. भारतीय संस्कृतीत संस्कृती असणे खूप महत्वाचे आहे. संस्कृतचा अभ्यास केला तरच संस्कृती येईल. भारतीय संस्कृतीत संस्कृती असणे खूप महत्वाचे आहे. संस्कृतचा अभ्यास केला तरच संस्कृती येईल. प्रत्येकाने संस्कृतचा अभ्यास केला पाहिजे.

प्रश्न: समाजात हे किती काळ चालू राहील?

उत्तर: ठीक आहे, प्रत्येक गोष्टीला एक अंत असतो, यालाही एक अंत असेल. आपण सर्वांनी समान संस्कृत विद्वान असले पाहिजे. चांगले धर्मग्रंथ वाचा. रामायण आणि गीता पाठ करू नका, ते वाचा. लोक आक्षेप घेत आहेत की जर तुलसीदासजी हिंदीमध्ये लिहित असत तर ते विद्वान नव्हते का? मी पुन्हा सांगतो की ते तितकेच संस्कृत विद्वान होते. रामचरितमानसच्या प्रत्येक अध्यायात त्यांनी संस्कृतमध्ये मंगलाचरण लिहिले याचा हा पुरावा आहे.

त्यांनी ते हिंदीत लिहिले कारण शंकराने त्यांना ते हिंदीत लिहिण्याची आज्ञा दिली होती जेणेकरून लोकांना ते समजेल.

प्रश्न: तर मग प्रत्येक व्यक्तीने संस्कृत शिकणे अनिवार्य आहे का?

उत्तर: संस्कृतचा अभ्यास करणे आवश्यक आहे. जोपर्यंत संस्कार (संस्कृती) रुजत नाहीत, तोपर्यंत मानसिकता बदलणार नाही आणि जोपर्यंत सार्वजनिक मानसिकता बदलत नाही तोपर्यंत ही वाईट कृत्ये होतच राहतील. म्हणून, प्रथम आपण समान संस्कृत विद्वान असले पाहिजे. आणि आपण संस्कृतचे संस्कार आपल्या जीवनात समाविष्ट केले पाहिजेत.

वेदी वाचकांसह रामभद्राचार्य.

प्रश्न: काही संत भक्तीचा मार्ग अवलंबतात तर काही ज्ञानाचा मार्ग अवलंबतात. तुमचे काय मत आहे – ज्ञान हे भक्तीपेक्षा श्रेष्ठ आहे?

उत्तर: भक्ती आणि ज्ञान यात फरक नाही. भक्ती आणि ज्ञान यात फरक नाही. ज्ञानाच्या पराकाष्ठेला भक्ती म्हणतात आणि भक्तीच्या पराकाष्ठेला ज्ञान म्हणतात. गीतेच्या १३ व्या अध्यायात, भगवान म्हणतात – ज्ञानी तोच आहे जो अनन्य भक्तीने माझा भक्त आहे.

प्रश्न: तुमच्या विद्यापीठाच्या भविष्यातील योजना काय आहेत?

उत्तर: आमचे विद्यापीठ अजूनही चालू आहे. ते समाजासाठी काहीतरी करणाऱ्यांना पाडू इच्छितात. ते समाजासाठी काहीही करत नाहीत, ते स्वतःचे मंदिर आणि मठ बांधण्यात व्यस्त आहेत. मी याच्या बाजूने नाही. मानवता माझे मंदिर आहे, मी त्याचा पुजारी आहे. दिव्यांग महेश्वर माझा आहे, मी त्याचा भिकारी आहे. चित्रकूटमध्ये डोळ्याशिवाय इतर कोणतीही वैद्यकीय सुविधा नाही. आता जर एखाद्याला हृदयविकाराचा झटका आला, तर त्याला सतना किंवा प्रयागराजला जावे लागते. चित्रकूटमध्ये फक्त वैद्यकीय महाविद्यालय नाही तर एक वैद्यकीय विद्यापीठ असावे अशी आमची इच्छा आहे. आणि आम्ही ते बांधू. आम्ही त्यात चारही वैद्यकीय प्रणाली सुरू करू.